بنفشه ای خوشرنگ،
دمیده بود در آغوش کوه، از دل سنگ.
به کوه گفتم شعرت خوش است و
تازه و تر!
اگر درست بخواهی،
من از تو شاعر تر.
که شعرت از دل سنگ است و
شعرم از دل تنگ!
“فریدون مشیری”
شعر کوهستان را اما نویدی نیز هست، که در سنگ نیز میتوان قد برافراشت و رویید….